O bierzmowaniu |
Praktyka katolickaPodstawyBierzmowanie jest sakramentem, przez który już wcześniej ochrzczeni otrzymują przez namaszczenie czoła i włożenie nań ręki szafarza dar samego Ducha Świętego, a przez namaszczenie charakterem doskonalej łączą się z Kościołem i mocniej są zobowiązani jako prawdziwi świadkowie Chrystusa do szerzenia i obrony wiary słowem i czynem (por. KKK 1285, 1326) Moralny obowiązek przyjęcia bierzmowaniaObowiązek przyjęcia sakramentu bierzmowania zaczyna być aktualny po przystąpieniu do pierwszej Komunii Świętej i osiągnięciu pewnego stopnia dojrzałości. Chociaż Bierzmowanie nie jest ściśle mówiąc sakramentem koniecznym do zbawienia i tym różni się od chrztu, to jednak prawdziwie dojrzałego życia chrześcijańskiego nie da się urzeczywistnić bez przyjęcia tego sakramentu. Dlatego Kościół św. podkreśla potrzebę przyjęcia tego sakramentu i przybliża go wiernym. Zaniedbanie z lekceważenia przyjęcia bierzmowania, byłoby rzeczą niepoważną, nie tylko z racji braku odpowiedzi na żądania Kościoła, ale także z racji pozbawienia się przez chrześcijanina licznych dóbr duchowych (łaski sakramentalne), rzutujących bardzo na życie doczesne i wieczne. Wiek przyjmujących bierzmowanieW pierwszych wiekach chrześcijaństwa bierzmowanie było udzielane bezpośrednio po chrzcie zarówno dorosłym jak i dzieciom. W kościołach wschodnich utrzymała się ta praktyka do czasów współczesnych. Inaczej jest w kościele łacińskim, gdzie Stolica Apostolska upoważniła poszczególne Konferencje Episkopatu do ustalenia wieku odpowiedniego do przyjęcia tego sakramentu. Szafarz bierzmowaniaSzafarzem zwyczajnym bierzmowania jest biskup. Władza bierzmowania przysługuje mu z tytułu święceń biskupich. W poszczególnych jednak wypadkach z ważnej przyczyny, jak np. bardzo duża liczba bierzmowanych czy brak czasu, może dobrać sobie do pomocy prezbiterów, aby udzielić tego sakramentu. W stosunku do osób znajdujących się w niebezpieczeństwie śmierci bierzmowania może udzielać proboszcz, a nawet jakikolwiek prezbiter. Świadek bierzmowaniaPodobnie jak przy chrzcie, tak i przy bierzmowaniu przyjmującemu sakrament powinien towarzyszyć świadek. Jego powinnością jest troszczyć się, aby bierzmowany postępował jak prawdziwy uczeń Chrystusa i wiernie wypełnił zobowiązania, wynikające z tego sakramentu. Świadkiem bierzmowania może być ten kto:
Zaleca się by świadkiem był chrzestny lub chrzestna, albo ktoś bliski, najlepiej z rodziny, który zna i może potwierdzić, że kandydat jest dojrzałym chrześcijaninem. Nie wyklucza się jednak możliwości wyboru innych osób na świadka bierzmowania. Przygotowanie do sakramentuNa rodzicach i duszpasterzach spoczywa obowiązek troski o to, aby kandydaci zostali właściwie przygotowani do przyjęcia bierzmowania i w odpowiednim czasie do niego przystąpili. Przyjęcie tego sakramentu daje możliwość: wstąpienia do nowicjatu i dopuszczenia do święceń kapłańskich, do zawarcia małżeństwa oraz pełnienia zadania chrzestnego i świadka bierzmowania. Przyjmujący bierzmowanie wybiera sobie imię świętego lub błogosławionego patrona, który ma być przez niego znany, przyzywany i naśladowany.
|